-
1 comminātiō
comminātiō ōnis, f [comminor], a threatening, menacing: orationis tamquam armorum. — Plur: Hannibalis, L.* * *threat, menace -
2 com-minor (conm-)
com-minor (conm-) ātus, ārī, dep., to threaten, menace: pugnam, L.: inter se, L. -
3 dēnūntiātiō
dēnūntiātiō ōnis, f [denuntio], an indication, announcement, declaration, proclamation, threat: denuntiationi parere: calamitatum: belli: testimoni, a summons to testify: periculi, a menace, Cs.: terroris, L.: senatūs, an ordinance, L.: Catilinae: paucorum, an universae civitatis, L.* * *announcement/notification/indication; warning/threat; denunciation/allegation; declaration (war); injunction; admoition; summons, formal legal notice -
4 dē-nūntiō
dē-nūntiō āvī, ātus, āre, to announce, declare, denounce, menace, threaten, intimate, order, command: inimicitias mihi: populo R. servitutem: ab amico timor denuntiari solet?: sese procuratorem esse: eos cavendos esse: quid de summā rei p. sentires: mihi, ut ad te scriberem: ante denuntio, abstineant, etc.: venisset, si esset denuntiatum.—In public life, to announce, intimate, declare, pronounce, proclaim, direct, order, command: bellum, quod denuntiatum indictumque non esset: se non neglecturum, etc., Cs.: se scire quae fierent, Cs.: populo, Aemilium pugnasse, etc., L.: Gallonio, ut excederet Gadibus, gave orders, Cs.: per vicos urbīsque, ut commeatūs expedirent, L.: ei senatus, ne oppugnaret, etc.: venerant denuntiatum Fabio senatūs verbis, ne, etc., L.: Gallicis populis, multitudinem suam domi contineant, L.: centurionibus exsequi, Ta.—In religion, to portend, threaten, foretell, warn, direct: quibus portentis magna populo R. bella denuntiabantur: Celaeno tristīs denuntiat iras, V.: a deo denuntiatum, ut exeamus e vitā.—In law, to give formal notice: iudici: domum, to serve notice at the house: testimonium eis, summon them as witnesses: in iudicium, give notice to attend: fratres saltem ex hibe: ‘non denuntiavi,’ I have not summoned them: de isto fundo Caecinae, to serve notice of an action: in foro denuntiat fundum illum suum esse, makes claim.—Fig., of things, to give notice, make known, signify, indicate: terra adventūs hostium multis indiciis ante denuntiat: illa arma non periculum nobis denuntiant: Caeruleus (color) pluviam denuntiat, V.: hoc data arma denuntiant, Ta. -
5 immineō (in-m-)
immineō (in-m-) —, —, ēre, to project over, lean towards, hang down over, overhang, overarch: Quos super silex Imminet, V.: imminente lunā, shining overhead, H.: in ore impuri hominis imminens, bending towards: gestu omni imminenti, bent towards him: collis urbi Imminet, commands, V.: moenibus tumulus, L.: caelumque quod imminet orbi, O.—To be near to, touch on, border upon, follow up: Imminet hic, sequiturque parem, O.: carcer imminens foro, adjoining, L.: imminentes domini, i. e. future, Ta.—To threaten, menace: instabat agmen atque universum imminebat, Cs.: Imbrium divina avis imminentūm, H.: cum Karthago huic imperio immineret: imminent reges Asiae: Parthi Latio, H.—Fig., to strive eagerly after, be eager for, long for, be intent upon: avaritiā imminenti esse: in exercitūs opprimendi occasionem, L.: ad caedem: ei potestati, L.: exitio coniugis, O.—To be at hand, impend: ea, quae cottidie imminent: mors, quae cottidie imminet: imminentium nescius, Ta. -
6 īn-stō
īn-stō stitī, statūrus, āre, to stand upon, take a position: iugis, V.—To draw nigh, approach, be at hand, impend: partus instabat prope, T.: nox instabat, S.: ea quae videntur instare: instant ludi: cum illi iter instaret: quidquid subiti instat, Iu.: illud quod instet agi oportere, the subject in hand: quod instat, i. e. our purpose, V.: cum legionibus instare Varum, Cs.: quantae caedes Laurentibus instant, V.—To press upon, harass, molest, menace, threaten: comminus acriter, S.: rursus, Cs.: ferro: hinc Pallas instat, Hinc contra Lausus, V.: hostibus dubiis, S.: noli mihi instare: praecedentibus, H.: cedenti instaturus, L.: instantem regi cometen videre, Iu.—Fig., to urge, press, insist, pursue: quam ob rem urge, insta, perfice: addit et instat, H.: ille instat factum (esse), insists upon the fact, T.: accusatori.—To follow up eagerly, pursue, be intent upon, urge forward, drive: vox domini instantis, Iu.: Instant ardentes Tyrii, V.: instant operi, V.: talibus instans monitis (parens), Iu.: non ignarus instandum famae, Ta.: Marti currum, to work hard at, V.—To demand earnestly, solicit, insist upon: num ego insto? T.: unum de indutiis, make one demand, Cs.: quod te instante faciet, at your instance: instat Scandilius poscere recuperatores: tibi instat Hortensius, ut eas in consilium: profecto, si instetur, suo milite vinci Romam posse, L. -
7 minae
minae ārum, f [2 MAN-], projecting points, pinnacles: minae murorum, V.—Fig., threats, menaces: huius minas (timeo), T.: graves, S.: regum, H.: minas iactare, throw out threats: Tolle minas, away with, V.: nullae in fronte minae (of a bull), O.: tollentemque minas, rising in menace (of a snake), V.: ingentīs parturit ira minas, O.— Person., Threats (of conscience), H. -
8 minitor
minitor ātus, ārī, dep. freq. [1 minor], to threaten, menace: gravius, T.: minitando excitare, S.: arma: absenti: imperio: fratri mortem: virgas securīsque omnibus, L.: huic urbi ferro ignique: Caesari gladio, S.: navem se oppressuros: Excisurum urbem minitans, V.: alqd facere, T.* * *minitari, minitatus sum V DEPthreaten (to), use threats; constitute a danger/threat; hold out as a threat -
9 minor
minor ātus, ārī, dep. [minae], to jut forth, project: minantur In caelum scopuli, V.— To threaten, menace: homini: militibus servitium, S.: omnibus omnia: saxum undis, holds over, V.: urbi vincla, H.: ferro, S.: Abiturum se abs te esse minabitur, T.: mutaturam (se) esse testamentum: (ornus) usque minatur, i. e. threatens to fall, V.— With acc: quodcumque minabitur arcus, threatens (to strike), H.— To promise boastfully: multa et praeclara, H.: magna, Ph.* * *Iminari, minatus sum V DEPthreaten, speak/act menacingly; make threatening movement; give indication ofIIthose inferior in rank/grade/age, subordinate; descendants (pl.) -
10 ostentō
ostentō āvī, ātus, āre, freq. [ostendo], to present to view, show, exhibit: cicatricīs suas, T.: iugula sua pro meo capite Clodio, offer: campos nitentīs, V.: passum capillum, Cs.—To show off, exhibit, display, parade, make a display of, boast, vaunt: virtutem, S.: inani simulatione sese, Cs.: quid me ostentem?: eum ipsum aliis, S.: se in aliis rebus, exhibit themselves.—To hold up (as an example): Tydiden nobis, O.—To hold out, offer, proffer, promise: (largitio) verbis ostentari potest: praemia, S.—To hold out, threaten, menace: caedem, servitutem: minas, L.—To show, signify, disclose: tibi me istis esse familiarem.* * *ostentare, ostentavi, ostentatus Vshow, display; point out, declare; disclose, hold out (prospect) -
11 comminator
menace, intimidator, threatener -
12 interminor
interminari, interminatus sum V DEPutter threats (to check/alter action); forbid w/threats; threaten, menace (L+S) -
13 eminor
to threaten, menace. -
14 impendeo
to hang over, threaten, menace, be imminent. -
15 comminatus
com-mĭnor, ātus, 1, v. dep., to threaten one with something, esp., in milit. lang., to threaten with an attack, to menace (in prose most freq. in the histt.; not in Cic.); constr. usu. alicui aliquid; rarely alicui aliquā re, aliquem, or absol.:comminando magis quam inferendo pugnam,
Liv. 10, 39, 6:impetum, Auct. B. Afr. 71: obsidionem,
Liv. 31, 26, 6; 42, 7, 5:necem alicui,
Suet. Caes. 14:inter se,
Liv. 44, 9, 7:alicui cuspide,
Suet. Caes. 62:accusationem,
Dig. 5, 2, 7.— With acc. pers., Dig. 1, 16, 9, § 3; 1, 12, 1, § 10 al.— Absol.:vox comminantis audita est,
Suet. Calig. 22 fin. —Part.: commĭ-nātus, a, um, in pass. signif., threatened: [p. 379] mots alicul, App. M. 6, p. 184, 12:novercae nex,
id. ib. 10, p. 241, 16. -
16 comminor
com-mĭnor, ātus, 1, v. dep., to threaten one with something, esp., in milit. lang., to threaten with an attack, to menace (in prose most freq. in the histt.; not in Cic.); constr. usu. alicui aliquid; rarely alicui aliquā re, aliquem, or absol.:comminando magis quam inferendo pugnam,
Liv. 10, 39, 6:impetum, Auct. B. Afr. 71: obsidionem,
Liv. 31, 26, 6; 42, 7, 5:necem alicui,
Suet. Caes. 14:inter se,
Liv. 44, 9, 7:alicui cuspide,
Suet. Caes. 62:accusationem,
Dig. 5, 2, 7.— With acc. pers., Dig. 1, 16, 9, § 3; 1, 12, 1, § 10 al.— Absol.:vox comminantis audita est,
Suet. Calig. 22 fin. —Part.: commĭ-nātus, a, um, in pass. signif., threatened: [p. 379] mots alicul, App. M. 6, p. 184, 12:novercae nex,
id. ib. 10, p. 241, 16. -
17 denuncio
dē-nuntĭo ( - cĭo), āvi, ātum, 1, v. a. Orig. t. t. in the lang. of pub. law, relig., and jurispr., to give an official intimation, to make an official announcement or declaration of one's intentions (by means of a messenger, herald, etc.); to announce, intimate, declare, = nuntiando declarare; and with a foll. ut or merely the subjunctive, to intimate, order, command (for syn. cf.: edico, indico, narro, nuntio, refero, defero, renuntio, enuntio, dico).I.Prop.A.Polit. lang.(α).With acc.:(β).ut omne bellum, quod denuntiatum indictumque non esset, id injustum esse atque impium judicaretur,
Cic. Rep. 2, 17;so with indictum,
id. ib. 2, 23 fin. (Fragm. ap. Isid. Orig. 18, 1, 3); id. Off. 1, 11, 36; cf.:quos senatus ad denuntiandum bellum miserat,
id. Fam. 12, 24:utrum paucorum ea denuntiata an universae civitatis essent,
Liv. 24, 37 fin. —With acc. and inf.:(γ).quod sibi Caesar denuntiaret, se Aeduorum injurias non neglecturum, etc.,
Caes. B. G. 1, 36, 6:cum se scire quae fierent denuntiaret,
id. ib. 5, 54; Liv. 45, 1 fin. et saep. —And with inf. alone:denuntiat centurionibus exsequi caedem,
Tac. A. 11, 37.—With ut or ne: Gaditanos denuntiavisse Gallonio, ut sua sponte excederet Gadibus;(δ).si id non fecisset, sibi consilium capturos,
Caes. B. C. 2, 20, 3; cf. Liv. 7, 31:nationibus denuntiare, uti auxilia mittant,
Caes. B. G. 6, 10; cf.:per vicos urbesque, ut commeatus expedirent,
Liv. 44, 26:simul denuntiavit ut essent animi parati,
Caes. B. C. 3, 86 fin.: cf.:dictator magistro equitum denuntiavit, ut sese loco teneret, neu, etc.,
Liv. 8, 30; and so with ne, id. 9, 36 fin.; Vulg. Act. 4, 18.—With simp. subj.:B.(legati) denuntient Gallicis populis, multitudinem suam domi contineant,
Liv. 39, 54 fin.; cf. Suet. Calig. 55:(Alcibiades) denuntiavit his (militibus), qui in stationibus erant, observarent lumen, etc.,
Front. Strat. 3, 12, 1 al. —In relig. lang.(α).With acc.:(β).quibus portentis magna populo Romano bella denuntiabantur,
Cic. Div. 1, 43, 97:caedem Caesari evidentibus prodigiis,
Suet. Caes. 81 init.; cf. id. Aug. 94; 96; Verg. A. 3, 366 al.—With ut:C.si quid tale acciderit, ut a deo denuntiatum videatur, ut exeamus e vita,
Cic. Tusc. 1, 49, 118.—In jurid. lang.(α).Alicui testimonium, to summon a witness:(β).si accusator voluerit testimonium eis denuntiare,
Cic. Rosc. Am. 38, 110 (cf.:denuntiatio testimonii,
id. Fl. 6, 14); so,testibus: quoniam duo genera sunt testium, aut voluntariorum aut eorum, quibus in judiciis publicis lege denuntiatur,
Quint. 5, 7, 9; cf. ib. § 15; Plin. Ep. 6, 5, 2.— Absol.:non denuntiavi,
Cic. Fl. 15, 35.—To give notice of a suit or process, Dig. 5, 3, 20, § 6 fin.:(γ).de isto fundo, Cic. Caecin., 32, 95: in foro denuntiat fundum illum suum esse,
id. ib. 7, 19.—Litem denuntiare, to summon for immediate trial (late Lat.), Symm. Ep. 10, 52; Aur. Vict. Caes. 16, 11.—II.Transf. beyond the technical sphere, to announce, intimate, declare; to denounce, menace, threaten; with ut, or merely the subjunct., to intimate, order, command. —A.Of personal subjects.(α).With acc.:(β).ille inimicitias mihi denuntiavit,
Cic. Phil. 5, 7, 19; cf.:populo Romano servitutem,
id. ib. 5, 8, 21:proscriptionem, caedem, direptionem,
id. Sest. 20, 46; cf. id. ib. 17 fin.; id. Mur. 24 fin. et saep.:oculis et aspectu vim tribuniciam,
id. Agr. 2, 5, 13; id. Att. 13, 12, 3.—With acc. and inf.:(γ).Sex. Alfenus denuntiat, sese procuratorem esse,
Cic. Quint. 6, 27; cf. id. Phil. 6, 3 (with testificor and ante praedico):cum se ad omnia, de quibus quisque audire vellet esse paratum denuntiaret,
id. de Or. 1, 22, 103; id. Rep. 3, 11 fin. et saep.—With a relative clause:(δ).denuntiasti homo adulescens, quid de summa reipublicae sentires,
Cic. Planc. 22.—With ut: mihi Lupus noster subito denuntiavit, ut ad to [p. 548] scriberem, Cic. Fam. 11, 25.—(ε).With simple subjunctive, = moneo, praedico, ante denuntio, abstineant, etc., Cic. Verr. 1, 12 fin. —(ζ).With de:(η).de isto fundo,
Cic. Caecin. 32 fin. —Absol.:B.monente et denuntiante te,
Cic. Fam. 4, 3; id. Quint. 17. —Of subjects not personal, to give notice, make known, signify, indicate:terra continens adventus hostium multis indiciis ante denuntiat,
Cic. Rep. 2, 3:illa arma non periculum nobis sed praesidium denuntiant,
id. Mil. 1, 3:si ante exortum nubes globabuntur, hiemem asperam denuntiabunt, etc.,
Plin. 18, 35, 78, § 344:caeruleus (color) pluviam denuntiat, igneus euros,
Verg. G. 1, 453:hoc juncti boves, hoc paratus equus, hoc data arma denuntiant,
Tac. G. 18 fin.:arbor statim pestem denuntians,
Plin. 13, 22, 38, § 118. -
18 denuntio
dē-nuntĭo ( - cĭo), āvi, ātum, 1, v. a. Orig. t. t. in the lang. of pub. law, relig., and jurispr., to give an official intimation, to make an official announcement or declaration of one's intentions (by means of a messenger, herald, etc.); to announce, intimate, declare, = nuntiando declarare; and with a foll. ut or merely the subjunctive, to intimate, order, command (for syn. cf.: edico, indico, narro, nuntio, refero, defero, renuntio, enuntio, dico).I.Prop.A.Polit. lang.(α).With acc.:(β).ut omne bellum, quod denuntiatum indictumque non esset, id injustum esse atque impium judicaretur,
Cic. Rep. 2, 17;so with indictum,
id. ib. 2, 23 fin. (Fragm. ap. Isid. Orig. 18, 1, 3); id. Off. 1, 11, 36; cf.:quos senatus ad denuntiandum bellum miserat,
id. Fam. 12, 24:utrum paucorum ea denuntiata an universae civitatis essent,
Liv. 24, 37 fin. —With acc. and inf.:(γ).quod sibi Caesar denuntiaret, se Aeduorum injurias non neglecturum, etc.,
Caes. B. G. 1, 36, 6:cum se scire quae fierent denuntiaret,
id. ib. 5, 54; Liv. 45, 1 fin. et saep. —And with inf. alone:denuntiat centurionibus exsequi caedem,
Tac. A. 11, 37.—With ut or ne: Gaditanos denuntiavisse Gallonio, ut sua sponte excederet Gadibus;(δ).si id non fecisset, sibi consilium capturos,
Caes. B. C. 2, 20, 3; cf. Liv. 7, 31:nationibus denuntiare, uti auxilia mittant,
Caes. B. G. 6, 10; cf.:per vicos urbesque, ut commeatus expedirent,
Liv. 44, 26:simul denuntiavit ut essent animi parati,
Caes. B. C. 3, 86 fin.: cf.:dictator magistro equitum denuntiavit, ut sese loco teneret, neu, etc.,
Liv. 8, 30; and so with ne, id. 9, 36 fin.; Vulg. Act. 4, 18.—With simp. subj.:B.(legati) denuntient Gallicis populis, multitudinem suam domi contineant,
Liv. 39, 54 fin.; cf. Suet. Calig. 55:(Alcibiades) denuntiavit his (militibus), qui in stationibus erant, observarent lumen, etc.,
Front. Strat. 3, 12, 1 al. —In relig. lang.(α).With acc.:(β).quibus portentis magna populo Romano bella denuntiabantur,
Cic. Div. 1, 43, 97:caedem Caesari evidentibus prodigiis,
Suet. Caes. 81 init.; cf. id. Aug. 94; 96; Verg. A. 3, 366 al.—With ut:C.si quid tale acciderit, ut a deo denuntiatum videatur, ut exeamus e vita,
Cic. Tusc. 1, 49, 118.—In jurid. lang.(α).Alicui testimonium, to summon a witness:(β).si accusator voluerit testimonium eis denuntiare,
Cic. Rosc. Am. 38, 110 (cf.:denuntiatio testimonii,
id. Fl. 6, 14); so,testibus: quoniam duo genera sunt testium, aut voluntariorum aut eorum, quibus in judiciis publicis lege denuntiatur,
Quint. 5, 7, 9; cf. ib. § 15; Plin. Ep. 6, 5, 2.— Absol.:non denuntiavi,
Cic. Fl. 15, 35.—To give notice of a suit or process, Dig. 5, 3, 20, § 6 fin.:(γ).de isto fundo, Cic. Caecin., 32, 95: in foro denuntiat fundum illum suum esse,
id. ib. 7, 19.—Litem denuntiare, to summon for immediate trial (late Lat.), Symm. Ep. 10, 52; Aur. Vict. Caes. 16, 11.—II.Transf. beyond the technical sphere, to announce, intimate, declare; to denounce, menace, threaten; with ut, or merely the subjunct., to intimate, order, command. —A.Of personal subjects.(α).With acc.:(β).ille inimicitias mihi denuntiavit,
Cic. Phil. 5, 7, 19; cf.:populo Romano servitutem,
id. ib. 5, 8, 21:proscriptionem, caedem, direptionem,
id. Sest. 20, 46; cf. id. ib. 17 fin.; id. Mur. 24 fin. et saep.:oculis et aspectu vim tribuniciam,
id. Agr. 2, 5, 13; id. Att. 13, 12, 3.—With acc. and inf.:(γ).Sex. Alfenus denuntiat, sese procuratorem esse,
Cic. Quint. 6, 27; cf. id. Phil. 6, 3 (with testificor and ante praedico):cum se ad omnia, de quibus quisque audire vellet esse paratum denuntiaret,
id. de Or. 1, 22, 103; id. Rep. 3, 11 fin. et saep.—With a relative clause:(δ).denuntiasti homo adulescens, quid de summa reipublicae sentires,
Cic. Planc. 22.—With ut: mihi Lupus noster subito denuntiavit, ut ad to [p. 548] scriberem, Cic. Fam. 11, 25.—(ε).With simple subjunctive, = moneo, praedico, ante denuntio, abstineant, etc., Cic. Verr. 1, 12 fin. —(ζ).With de:(η).de isto fundo,
Cic. Caecin. 32 fin. —Absol.:B.monente et denuntiante te,
Cic. Fam. 4, 3; id. Quint. 17. —Of subjects not personal, to give notice, make known, signify, indicate:terra continens adventus hostium multis indiciis ante denuntiat,
Cic. Rep. 2, 3:illa arma non periculum nobis sed praesidium denuntiant,
id. Mil. 1, 3:si ante exortum nubes globabuntur, hiemem asperam denuntiabunt, etc.,
Plin. 18, 35, 78, § 344:caeruleus (color) pluviam denuntiat, igneus euros,
Verg. G. 1, 453:hoc juncti boves, hoc paratus equus, hoc data arma denuntiant,
Tac. G. 18 fin.:arbor statim pestem denuntians,
Plin. 13, 22, 38, § 118. -
19 immineo
immĭnĕo ( inm-), ēre, v. n. [in-mineo], to project over or towards a thing, to bend or lean towards, to hang down over, overhang (syn. impendeo).I.Lit. (mostly poet.):B. 1.collis plurimus urbi Imminet,
commands, Verg. A. 1, 420; cf.:imminens prope ipsis moenibus tumulus,
Liv. 29, 35, 7:imminens villae tua pinus esto,
Hor. C. 3, 22, 5:candida populus antro Imminet,
Verg. E. 9, 41:aër his,
Ov. M. 1, 52:caelumque quod imminet orbi,
id. ib. 2, 7:scopulus aequoribus,
id. ib. 4, 525:apex collis subjectis arvis,
id. ib. 7, 779:nemus desuper,
Verg. A. 1, 165:arbos,
Ov. M. 4, 459:imminet e celsis audentius improba muris Virgo,
Val. Fl. 6, 681; Quint. 11, 3, 130:choros ducit Venus imminente luna,
shining overhead, Hor. C. 1, 4, 5: cum ageretur togata, simulans, caterva tota clarissima concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: Huic vitae tuae, etc., bending or turning towards, Cic. Sest. 55, 118; cf.:gestu omni imminenti,
bent towards him, id. de Or. 2, 55, 225.—In gen. (rare):2.imminet hic, sequiturque parem, similisque tenenti Non tenet,
Ov. M. 7, 785:tergo fugacis,
id. ib. 1, 542:carcer imminens foro,
adjoining, Liv. 1, 33, 8:imminentia muro aedificia,
id. 2, 33, 7.—In partic. (like impendere and instare), in an inimical sense, to threaten, menace, by nearness or commanding position (class.):II.nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeeo,
Cic. Off. 3, 11, 46; cf.:Carthago imminere jam fructuosissimis insulis populi Romani videbatur,
id. Agr. 2, 32, 87:certior sum factus, Parthos... Ciliciae magis imminere,
id. Att. 5, 20, 2:imminent duo reges toti Asiae,
id. de Imp. Pomp. 5, 12:circum insulas Italiae inminentes,
Liv. 21, 49, 1:Mithridates Italiae quoque,
Vell. 2, 18, 4:Parthi Latio,
Hor. C. 1, 12, 53:Germaniae et Britanniae,
Suet. Calig. 19:bello subegit gentem rebus populi Romani imminentem,
Cic. Rep. 2, 20:instabat agmen Caesaris atque universum imminebat,
Caes. B. G. 1, 80 fin.:imbrium divina avis imminentŭm,
Hor. C. 3, 27, 10:turris ingens inminebat,
Liv. 21, 7, 7; 21, 11, 10:inminentes tumuli,
id. 3, 7, 2. —Trop. (class.).A.To strive eagerly ofter a thing, to be eager for, to long for, be intent upon:B.hujus mendicitas aviditate conjuncta in nostras fortunas imminebat,
Cic. Phil. 5, 7, 20; Liv. 30, 28, 9:in alterius ducis exercitusque opprimendi occasionem imminebat,
id. 25, 20, 5:huc imminet: om nes Dirigit huc sensus,
Verg. Cul. 89:alieno imminere,
Sen. Ep. 2 fin.:rebus,
Tac. A. 16, 14:quod imminere emptioni publicanos videbat,
Suet. Aug. 24:peritus rerum popularium imminensque ei potestati,
Liv. 3, 51, 9:spei majoris honoris,
id. 4, 25, 9:occasioni alloquendi regem,
Curt. 5, 11:exitio conjugis,
Ov. M. 1, 146:Verres avaritia semper hiante atque imminenti fuit,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134.—Transf. (acc. to I. B.), to be near at hand, to impend.1.In gen.:2.sunt qui ea, quae quotidie imminent, non videant,
Cic. Cat. 1, 12, 30:mors, quae propter incertos casus quotidie imminet,
id. Tusc. 1, 38, 91.—In partic., to threaten by nearness, to be imminent:periculum, quod imminere ipsi portenderetur,
Suet. Claud. 29:periculum ambobus,
id. Tit. 9:imminentes undique insidiae,
id. Caes. 86:discrimina undique,
id. Tib. 25:summum discrimen,
Quint. 8, 4, 22:bellum,
id. 12, 1, 43:taedio praesentium et imminentium metu,
Suet. Vit. 15. -
20 inmineo
immĭnĕo ( inm-), ēre, v. n. [in-mineo], to project over or towards a thing, to bend or lean towards, to hang down over, overhang (syn. impendeo).I.Lit. (mostly poet.):B. 1.collis plurimus urbi Imminet,
commands, Verg. A. 1, 420; cf.:imminens prope ipsis moenibus tumulus,
Liv. 29, 35, 7:imminens villae tua pinus esto,
Hor. C. 3, 22, 5:candida populus antro Imminet,
Verg. E. 9, 41:aër his,
Ov. M. 1, 52:caelumque quod imminet orbi,
id. ib. 2, 7:scopulus aequoribus,
id. ib. 4, 525:apex collis subjectis arvis,
id. ib. 7, 779:nemus desuper,
Verg. A. 1, 165:arbos,
Ov. M. 4, 459:imminet e celsis audentius improba muris Virgo,
Val. Fl. 6, 681; Quint. 11, 3, 130:choros ducit Venus imminente luna,
shining overhead, Hor. C. 1, 4, 5: cum ageretur togata, simulans, caterva tota clarissima concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: Huic vitae tuae, etc., bending or turning towards, Cic. Sest. 55, 118; cf.:gestu omni imminenti,
bent towards him, id. de Or. 2, 55, 225.—In gen. (rare):2.imminet hic, sequiturque parem, similisque tenenti Non tenet,
Ov. M. 7, 785:tergo fugacis,
id. ib. 1, 542:carcer imminens foro,
adjoining, Liv. 1, 33, 8:imminentia muro aedificia,
id. 2, 33, 7.—In partic. (like impendere and instare), in an inimical sense, to threaten, menace, by nearness or commanding position (class.):II.nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeeo,
Cic. Off. 3, 11, 46; cf.:Carthago imminere jam fructuosissimis insulis populi Romani videbatur,
id. Agr. 2, 32, 87:certior sum factus, Parthos... Ciliciae magis imminere,
id. Att. 5, 20, 2:imminent duo reges toti Asiae,
id. de Imp. Pomp. 5, 12:circum insulas Italiae inminentes,
Liv. 21, 49, 1:Mithridates Italiae quoque,
Vell. 2, 18, 4:Parthi Latio,
Hor. C. 1, 12, 53:Germaniae et Britanniae,
Suet. Calig. 19:bello subegit gentem rebus populi Romani imminentem,
Cic. Rep. 2, 20:instabat agmen Caesaris atque universum imminebat,
Caes. B. G. 1, 80 fin.:imbrium divina avis imminentŭm,
Hor. C. 3, 27, 10:turris ingens inminebat,
Liv. 21, 7, 7; 21, 11, 10:inminentes tumuli,
id. 3, 7, 2. —Trop. (class.).A.To strive eagerly ofter a thing, to be eager for, to long for, be intent upon:B.hujus mendicitas aviditate conjuncta in nostras fortunas imminebat,
Cic. Phil. 5, 7, 20; Liv. 30, 28, 9:in alterius ducis exercitusque opprimendi occasionem imminebat,
id. 25, 20, 5:huc imminet: om nes Dirigit huc sensus,
Verg. Cul. 89:alieno imminere,
Sen. Ep. 2 fin.:rebus,
Tac. A. 16, 14:quod imminere emptioni publicanos videbat,
Suet. Aug. 24:peritus rerum popularium imminensque ei potestati,
Liv. 3, 51, 9:spei majoris honoris,
id. 4, 25, 9:occasioni alloquendi regem,
Curt. 5, 11:exitio conjugis,
Ov. M. 1, 146:Verres avaritia semper hiante atque imminenti fuit,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134.—Transf. (acc. to I. B.), to be near at hand, to impend.1.In gen.:2.sunt qui ea, quae quotidie imminent, non videant,
Cic. Cat. 1, 12, 30:mors, quae propter incertos casus quotidie imminet,
id. Tusc. 1, 38, 91.—In partic., to threaten by nearness, to be imminent:periculum, quod imminere ipsi portenderetur,
Suet. Claud. 29:periculum ambobus,
id. Tit. 9:imminentes undique insidiae,
id. Caes. 86:discrimina undique,
id. Tib. 25:summum discrimen,
Quint. 8, 4, 22:bellum,
id. 12, 1, 43:taedio praesentium et imminentium metu,
Suet. Vit. 15.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
menace — [ mənas ] n. f. • XIIe; manatce v. 880; lat. pop. °minacia, attesté au plur. minaciæ, class. minæ 1 ♦ Manifestation par laquelle on marque à qqn sa colère, avec l intention de lui faire craindre le mal qu on lui prépare. ⇒ avertissement ,… … Encyclopédie Universelle
menacé — menace [ mənas ] n. f. • XIIe; manatce v. 880; lat. pop. °minacia, attesté au plur. minaciæ, class. minæ 1 ♦ Manifestation par laquelle on marque à qqn sa colère, avec l intention de lui faire craindre le mal qu on lui prépare. ⇒ avertissement ,… … Encyclopédie Universelle
Menace II Society — Theatrical release poster Directed by Allen Hughes Albert Hughes Produced by … Wikipedia
Menace (Marvel Comics) — Menace Menace. Art by Barry Kitson and Karl Kesel. Publication information Publisher Marvel Comics … Wikipedia
Menacé — Menace Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom … Wikipédia en Français
Menace II Society — Données clés Titre original Menace II Society Réalisation Albert et Allen Hughes Scénario Albert Hughes Allen Hughes Tyger Williams Acteurs principaux Tyrin Turner Larenz Tate … Wikipédia en Français
Menace (Atlas Comics) — Menace Menace #5 (July 1953). Cover art by Bill Everett. Publication information Publisher … Wikipedia
Menace in Europe: Why the Continent's Crisis Is America's, Too — Author(s) Claire Berlinski … Wikipedia
Menace II Society (soundtrack) — Menace II Society Soundtrack album by Various artists Released May 26, 1993 Recorded 1992 1993 … Wikipedia
menace — men‧ace [ˈmens] noun [countable] something that is dangerous: • Many people think that overseas competition is the biggest menace to the industry. * * * menace UK US /ˈmenɪs/ noun [C, usually singular] ► something that is threatening and may… … Financial and business terms
Menace from the Deep — Dad s Army episode Episode no. Series Three Episode 022 Directed by David Croft Story by … Wikipedia